Φετίς, Φρανσουά-Ζοζέφ

(Fétis, Μονς 1784 – Βρυξέλλες 1871). Βέλγος μουσικολόγος και συνθέτης. Σπούδασε βιολί και κλαβεσέν, ενώ ως παιδί έψαλλε στη χορωδία της μητρόπολης του Μονς. Έπειτα φοίτησε στο Ωδείο του Παρισιού, εργάστηκε ως οργανοπαίχτης και δάσκαλος της μουσικής στο Ντουέ και τελικά εγκαταστάθηκε στις Βρυξέλλες, όπου διορίστηκε διευθυντής του Ωδείου και διευθυντής της βασιλικής ορχήστρας. Το 1845 έγινε μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας του Βελγίου. Η φήμη του Φ. –το δημιουργικό έργο του οποίου, αν και πλούσιο, αποκαλύπτει ένα ακαδημαϊκό ύφος χωρίς πολλές προσωπικές δημιουργικές αρετές– συνδέεται κυρίως με ένα μεγάλο θεωρητικό έργο, που γενικά αποβλέπει σε μια πλατιά σύνθεση των μουσικών γνώσεων. Ένα μέρος του έργου αυτού, η Παγκόσμια βιογραφία των μουσικών και γενική βιβλιογραφία της μουσικής (1835-44), αναφέρεται στην τεχνική (αρμονία, αντίστιξη, φούγκα κλπ.), ενώ το υπόλοιπο, η Γενική Ιστορία της μουσικής (1869-75), μέρος της οποίας εκδόθηκε μετά τον θάνατό του, εξαντλεί το θέμα της ιστορίας. Τα έργα αυτά, που στηρίζονται σε ντοκουμέντα, πολλά από τα οποία έχουν σήμερα χαθεί, αποτελούν πλούσια πηγή πληροφοριών. Από τις πολυάριθμες συνθέσεις του αναφέρουμε μερικά μελοδράματα (Ο εραστής και ο σύζυγος, Μαρία Στούαρτ κλπ.), εκκλησιαστική μουσική, δύο συμφωνίες κ.ά.